تعدیل اثرات مایع رویی حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان بر عملکرد نوتروفیل ها توسط ۱۷- بتا استرادیول

اهداف: سلول های مزانشیمی مشتق شده از مغز استخوان به دلیل خاصیت تنظیم کنندگی سیستم ایمنی، دارای پتانسیل درمانی هستند. استروژن نیز نوعی تنظیم کننده سیستم ایمنی است. هدف مطالعه حاضر‏، بررسی تاثیر مایع رویی حاصل از سلول های مزانشیمی رت نر مجاورشده با استروژن، بر عملکرد و میزان زنده مانی نوتروفیل بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، سلول های مزانشیمی جداشده از مغز استخوان فمور و تیبیای موش صحرایی نر 8-6هفته ای در محیط کشت اختصاصی کشت داده شد. پس از بلوغ، مایع رویی حاصل از سلول های مزانشیمی با استروژن 10 و 20نانومولار به مدت 72 ساعت و در ˚c37 تیمار شد. سپس سلول های مزانشیمی با نوتروفیل خون محیطی مجاور شد و عملکرد نوتروفیل با آزمون فاگوسیتوز مخمر و انفجار تنفسی (احیای نیتروبلوتترازولیوم) مورد سنجش قرار گرفت. میزان زنده مانی نوتروفیل با استفاده از رنگ آمیزی فلورسنت اکریدین- اورنج محاسبه شد. داده ها با نرم افزار spss 18 و آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و توکی آنالیز شدند. یافته ها: میزان انفجار تنفسی در گروه های تیمارشده با دوز 10نانومولار و 20نانومولار استروژن نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت. درصد فاگوسیتوز بعد از تیمار با دوزهای 10نانومولار و 20نانومولار، نسبت به گروه کنترل دارای افزایش معنی دار بود. بین درصد فاگوسیتوز دوزهای 20نانومولار و 10نانومولار نیز اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0p<). میزان آپوپتوز در گروه 10نانومولار و 20نانومولار نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت. نتیجه گیری: مایع رویی سلول های مزانشیمی مجاورشده با استروژن قابلیت فاگوسیتوز و انفجار تنفسی نوتروفیل ها را افزایش می دهند.